آئین مستان

شده مات تو همه دنیا گل زهرا
که تو هستی ثانی زهرا گل زهرا

تو عزیز فاطمه ای ، تو پناه ما همه ای
از برای هستی ما ، تو شروع و خاتمه ای

بانوی جود و کرامت ، بارش دریای رحمت
با وجودت گشته ای گل ، هر دو عالم با طراوت

تو عزیز مرتضایی ، نور چشمان رضایی
ایکه بعد از امر داور ، ضامن حکم قضایی

فاطمه ی دومینی ، معنی ایمان و دینی
چون بپا گردد قیامت ، تو پناه مؤمنینی

هم ز نسل حیدری تو ، هم شبیه مادری تو
هم کریمه در تمام ، عترت پیغمبری تو

اى دختر عقل و خواهر دين

عصمت شده پاى بند مويت 

اى ميوه شاخسار توحيد

وى گوهر تاج آدميّت

شيطان به خطاب قم براندند

كاين خانه بهشت و جاى حوّاست

اندر حرم تو عقل مات است

جسمى كه دراين زمين نهان است

اين ماه منير و مهر تابان

ايران شده نور بخش ارواح

هر كس به درت به يك اميدى است

          وى گوهر دُرج عزّ و تمكين 

اى علم وعمل مقيم كويت 

همشيره ماه ودخت خورشيد

فرخنده نگين خاتميّت 

پس تخت تو را به قم نشاندند

ناموس خداى جايش اينجاست 

زين خاك كه چشمه حيات است 

جانى است كه در تن جهان است

عكسى بود از قم و خراسان 

مشكات صفت عرش و كرسى 

محتاج تر از همه«وحيدى» است

سراينده : آيت الله وحيدى خراسانى

ای حريمت قبله ی اهل نماز

صحنهايت صحنه ی راز و نياز

آب جوی بارگاهت سلسبيل

ميزبان زائرانت جبرئيل

نور باران گنبد زيبای تو

صد هزاران دل كبوترهای تو

من هم ای بانو به ياد آن حرم

با پر و بال خيالم مي پرم

اي كريمه ، اي كرم در مشت تو

اي كليد قفلها انگشت تو

در ضمير من نواي ياد توست

هر چه دارم از تو و اجداد توست